Veee "O" an gelirde...

     Tabiyetimiz dolayısıyla mı yoksa yaşadığımız toplumun bize şartlandırması mıdır bilinmez ama ilişkisinde belirli bir süreyi doldurmuş ya da belirli bir yaşa gelmiş her Türk genç kızı belli bir süre sonra sevgili erkek arkadaşını gerek inceden inceye laf sokmayla, gerek aileyi bahane ederek, gerekse madem öyle ben yokum gibi resti çekme yöntemleriyle evliliğe yönlendirmeye çalışır.

     Bu öyle tuhaf bir psikolojidir ki (ya da gizli bir toplum baskısı mı demek lazım acaba?) evliliğin 'e'sine bile hazır olmayan bir insan çevresindeki arkadaşlarının teker teker evlenmesi, facebook'unun wall'una adeta bir nakış gibi işlenen nişan - kına - düğün fotoğrafları, altındaki artıştan bile daha hızlı çoğalan çift soyadlı kız arkadaş sayısı ve en berbatı çevredeki akraba, iş arkadaşı, yakın arkadaş, yıllar sonra yolda karşılaşılan eski arkadaş, ilk defa tanıştığın ama 2-3 senelik ilişkin olduğunu öğrenen 'eeeee daha siz de yok mu bir şey? Bakayım, eee yüzük falan da yok, eee konuşmuyor musunuz hiç ne zaman düşünüyorsunuz ciddi bir şeyler?' diyenler sayesinde bir bakmışsınız ki bir anda evliliğe hatta 2-3 çocuk doğurmaya hazır bir hale gelmişsiniz.

     Artık bu evreden sonra farkedeceksiniz ki kendinizi ve ilişkinizi sorgulamaya başlamışsınız. Biz neden hala evlenmiyoruz? Sen benimle evlenmek istiyorsun degil mi? Bak eğer öyle bir niyetin yoksa beni oyalama benim de artık hayatımı kurmam lazım gibi cümlelerle erkek arkadaşın nabzını da yoklamaya baslamışızdır. Zaten bu evrenin sadece 2 sonu var... Bu tarz sorulardan bıkıp usanan ve bunun neticesinde kaçan sevgili (yani böyle bir durumda artık eski sevgili diyoruz kendisine) ya da işte hep beklenen o mutlu son :)

     Bir de bunun erkek tarafı var tabi. Ailenin ve kız arkadaşın bitmek tükenmek bilmeyen sınırsız, ama aleni ama gizli baskıları sonucunda artık o da evliliğe hazırdır.. ya da öyle olduğu hissi ona aşılanır. Genç oğlan artık ne yapması gerektiğini biliyordur. 4C'nin hayatındaki öneminin ilkokulda değil asıl şimdi olduğunu oğrenerek o kırmızı kutuyu açacaktır artık... "Benimle evlenir misin?"

     Evet!!!! Bazen küçük şeyler insanın hayatını değiştirebilir ya, bu sihirli kelime de işte aynen böyle. "Evet" sadece bir kelime ve sadece dört harf ama etkisi belki de sizin tüm dünyanızı tüm yaşantınızı değiştirecek türden. Artık bu cevaptan sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktır. "Evet!" Genç kızın içindeki coşku Niagara şelalesinde de yoktur, kalp atışlarının ritminin bir eşi Rio Karnavalında duyulmaz.

     İki gün önce acaba bizim ilişkimiz nereye varacak, böyle giderse ayrılırız biz diyen genç kız gitmiş baştan beri zaten evleneceklerine emin olan, bir şey anlatırken kullandığı mimikleri artan (özellikle bu evrede sağ el kullanımı çok önemli) bekar olan arkadaşlarına tavsiyelerde bulunan bir kız gelmiştir. Artık bu dakikadan sonra o genç kız eskisi gibi değil, sorumlulukları olan olgunlaşması gereken bir evi çekip çevirecek donanıma kavuşması gereken genç bir bayandır.

     Peki bu geçiş süreci bu kadar kolay mı? Ya da gerçekten bütün bu değişimler için hazır mıydı bu genç kız acaba????